In memoriam Do Tol, de ijsmaistro van de Haven (1942 -2021)

Dorps-icoon Do Tol kon de strijd tegen het corona virus niet winnen.

Met verbijstering en veel verdriet hebben wij op 3 augustus 2021 met droefheid kennis genomen dat museumvrijwilliger, sponsor en bestuurslid van de Vrienden van Volendams Erfgoed na een kort en heftig ziekbed op de leeftijd van 79 jaar en voorzien van het H. Sacrament der Zieken is overleden.

Do Tol was de zoon van de in Volendam bekende bakker Klaas Tol die in de Zeilstraat met zijn gezin een bakkerij met winkel en bezorging onderhield. Vader Klaas Tol overleed in 1948 op 42 jarige leeftijd en liet een groot gezien en een zaak achter. Zoon Do was toen 6 jaar oud.

Tot zijn 50ste jaar is Do meer dan actief geweest om na zijn (banket)bakkersopleiding in Amsterdam onder leiding van zijn moeder samen met gezinsleden en personeel de bakkerszaak te runnen. De bakkerij en de daaruit komende kwaliteitsproducten waren van zeer goede kwaliteit. Het was voor Do hard werken en dat niet alleen overdag. Hij was altijd vroeg uit de veren en had tijdens de feestdagen en Sinterklaas weinig of geen nachtrust. Naast zijn sportieve inspanningen was hij tevens bezig met zijn grootste muzikale opera zanghobby à la Caruso en Pavarotti. Niet voor niets is Do in binnen- en buitenland bekend als de zingende ijsco-maistro. De muzikale omlijsting tijdens zijn uitvaart afgelopen zaterdag in de Vincentiuskerk bestond dan ook uit uitsluitend bekende beroemde operamuziek. Zijn grote levensvriend Jan de Boffert was zijn grote steunpilaar

 

Brood bereid met varkensvet is verboden voor klanten in Saoedi-Arabië.

Nadat Do Tol zijn vakmanschap in de bakkerij van zijn familie wegens een interne reorganisatie niet meer kon uitoefenen,  wilde hij zijn werk als brood- en banketbakker in het buitenland voortzetten. Do zat nergens mee want als ondernemer was zijn inzet onvoorstelbaar. Toen de warenwet in Saoedi-Arabië ontdekte dat de lekkere smaak van het brood te wijten was aan de toevoeging van varkensvet was het tevens het einde van zijn buitenlandse bakkerijavontuur. Na een tip van een bevriende buurman koos hij met zoon Klaas in het weekend ternauwernood en onmiddellijk het hazenpad naar Nederland. Vanuit zijn vertrekkend vliegtuig kon hij bij het opstijgen zien dat zijn bakkerij belegerd werd met schijnwerpers van de politie. Later hoorde hij van daar wonende zakenmensen dat hij geluk had gehad om te vluchten want voor een dergelijk vergrijp staan in Saoedi-Arabië lange gevangenisstraffen of erger.

 

Do Tol kreeg een warm onthaal van Willem Honingh na de kouwe kermis in buitenland. 

Na zijn vlucht liet het zakelijk instinkt van Do hem niet in de steek. Zijn vriend Willem Honingh wilde in verband met zijn leeftijd hulp hebben bij het maken van het speciale Honingh-ijs en adviseerde Do in 1989 om in Volendam op de dijk aan de Haven ijs te gaan verkopen. Met de woorden “als jij mij helpt, help ik jou met je ijsverkoop”, werd de deal beklonken. Do hielp Willem jarenlang en Willem leerde Do de kneepjes van het ijsmaken. Al 32 jaar is Do Tol nu het vaste rustpunt met zijn ijskraam aan de Haven voor jong en oud. Voor zijn vrouw Marie en gezin heeft hij in de zomermaanden met lange dagen hard werken zijn verdiende brood verdiend met ijsverkopen. In de wintermaanden verkocht hij jarenlang oliebollen totdat zijn gezondheid het niet meer toeliet in de niet of nauwelijks verwarmde oliebollenkraam.

 

De dijk was de lust in zijn leven en een openlucht praathuis voor ouderen. 

De ijskraambeun is tot op de dag van vandaag iedere dag een ontmoetingsplaats voor ouderen die de eenzaamheid thuis willen ontvluchten. Alle soorten nieuws wordt al jaren gratis verstrekt door personen die alles denken te weten. Soms tot de meeste mensen al op één oor liggen want Do ging de discussie over de landelijke en lokale politiek niet uit de weg. Voor het Volendams Museum was hij vanaf de opening in 1991 in de Zeestraat het verplaatsbare verwijsbord voor het museum en VVV. Het verwijsbord zette hij iedere dag voor zijn ijskraam en haalde hij het ’s avonds binnen. De kosten van het bord en de vervanging nam hij voor eigen rekening uit respect voor het museumbestuur en de onbetaalde vrijwilligers. Jaren lang verstrekte Do Tol gratis ijs uit zijn ijskar voor de museumdeur aan de deelnemende kinderen, vrijwilligers en meehelpende ouders na afloop van de kinderactiviteiten tijdens de onvergetelijke museumherfstweek . Voor zijn loyale en gulle sponsoring en als vaste museumvrijwilliger gedurende de afgelopen 30 jaar is aan Do Tol in februari 2020 samen met vrijwilliger Bets Pool-Plat namens alle bouwers en gulle gevers uit respect en waardering voor hun inzet door de toenmalige museumvoorzitter Wim Keizer de bronzen Veulenpenning met oorkonde verleend.  Dit had plaatsgevonden tijdens het door 72 museumvrijwilligers bijgewoonde etentje in de Pompadour georganiseerd door de Stichting Vrienden van Volendams Erfgoed (voorheen Vrienden van Volendams Museum).

 

‘Een begrafenis zonder tranen is als een bruiloft zonder muziek’

Vele malen bezocht Do het graf van zijn dierbare dijkvrienden en telkens sprak hij hen in tranen toe. Intens was zijn liefde voor zijn vrouw, kinderen, vrienden en hen die van hem hielden. Zonder tranen doodgaan is als een bruiloft zonder muziek, zei hij bij zijn grafbezoeken aan zijn dijkvrienden. Met deze goede herinnering blijven wij nu achter. Een door ons gewaardeerde dorpsicoon is in het hiernamaals toegetreden tot hen die hij lief had. Dat zijn lieve vrouw Marie, (klein)kinderen en vrienden van zijn Schepper de kracht mag ontvangen om zijn voorbeeld en gelovige instelling op deze aarde voort te zetten. Als bestuur en erfgoedvrijwilligers danken wij Do Tol en zijn gezin voor hun inzet en de fijne herinneringen in al die jaren die onvergetelijk zijn.

Dat hij rust in vrede.

Bestuur en vrijwilligers van de Stichting Vrienden van Volendams Erfgoed.